Acaba bizler ölümden değil de yaş almaktan, yaşlanmaktan daha mı fazla korkuyoruz? İnsan yaşamının en doğal evrelerinden biri olmasına rağmen yaşlanmak modern toplumun hız takıntısı içinde görünmez kılınan bir deneyime dönüşüyor olabilir mi? “Huzurevi” kelimesi oldum olası beni huzursuz etmiştir. Bir ya da birden fazla nedeni olabilir, bunun üzerine fazla düşünmedim, hafızama kodlanan bir şey ya da medyadan bir haber olabilir sebebi… Gerçekten kopuk bulduğum kelimeye de kelimenin ifade ettiği fiziksel yapıya da mesafeliydim.
Önce “yaşlı bakım evi” kelimesi huzurevi kelimesinin üstünü çizip gündemime girdi, derken sosyal medyada bir grup yaşını başını almış teyze ve amcayı tren gibi dizilmiş dans edip eğlenirken gördüm ve “orada neler olduğuna” gidip bizzat yerinde bakmaya karar verdim.
Buket Bakım Evleri’nin kurucusu, yöneticisi ve tren dansının başını çeken Suat Öztürk’ü ziyaret ettim. Sadece ‘huzur evi’ değil, ‘iş adamlığı” da kendi içimde yeniden tanımlandı.
Antika objelerle, sanat eserleriyle, orijinal tablolarla çevrili bir konukevi, bir anlamda butik bir otel/motel burası. Suat Öztürk’ü koleksiyoner kimliği ile tanıyorum, peki ama böyle bir yapının kurucusu ve yöneticisi olmak nereden çıktı, sorularımı arka arkaya sıraladım o da samimiyetle cevapladı.
Pınar Pişkin: Suat, hem sanat dünyasında hem de sosyal girişimcilikte aktif bir isimsin, seni koleksiyoner kimliğinle tanıdım ama aslında sen Buket Yaşlı Bakımevlerinin kurucusu ve yöneticisi olarak aslında bir iş insanısın. Sen kendini daha çok hangi yönünle tanımlıyorsun? Koleksiyoner kimliğin mi, yoksa bakım evlerinin kurucusu olarak iş adamı kimliğin mi hayatın içinde daha baskın?
Suat Öztürk: Elbette is insani olarak çünkü 1999’dan bu güne yaşlı bakım evleri işletiyorum. Koleksiyonerlik son dört senede pandemiden sonra gelişen bir durum oldu.
Pınar Pişkin: Buket Yaşlı Bakım Evinde sanat, müzik ve gastronomiyi bir araya getiren çok renkli, neşeli organizasyonlar yapıyorsun, sadece özel günler için değil her günü özel kılan bu renkli etkinlik fikirleri nasıl doğuyor? Sanat galerisi sahibi ve koleksiyoner kimliğin, hayata bakışın ve yaşamın içinde varoluşun bakım evi projelerine nasıl yansıyor?
Suat Öztürk: İnan eğer uzun soluklu bir proje yoksa o günün sabahında kafamda netleşiyor her şey. Zaten uzun yılların birikimi ve tecrübesi var sadece puzzle birleştirmesi yapıyorum. Her etkinliğe ayrı şeyler planlıyorum. Sıradan olmak bana göre değil. İnsanları şaşırtmayı seviyorum. Balık burcuyum hayal dünyam fazlasıyla geniş.
Pınar Pişkin: Sanatın ruh sağlığına ve yaşam kalitesine etkisini Buket Bakım Evinde nasıl gözlemliyorsun?
Suat Öztürk: Hizmet verdiğim onca sürede amacım her zaman kalan konukların rafine bir hayat sürmesi oldu. Bunu sağlamaya çalışıyorum. Kendi yaşam tarzımı işime yansıtıyorum. Bakımevimizde kalan konukların her birisinin buraya gelmeden önce geçmiş hayatı farklı buraya adım attıklarından itibaren bir ortak paydada buluşuyoruz. Sanat çevresinden çok fazla dost edindim, ve hemen hepsi de etkinlikler yapmak konusunda istekliydi. Bir çoğu ile bunu gerçekleştirdim. Önümüzdeki süreçte de bu etkinlikler devam edecek. Konuklarım bu etkinliklerde çok mutlu oluyor. Hala bir şeyler üretmek onlara ruhen çok iyi geliyor.
Pınar Pişkin: Hafızanda iz bırakan, seni derinden etkileyen bir anıyı bizlerle paylaşır mısın?
Suat Öztürk: Her biri çocuğum gibi, o kadar çok anım var ki…
Mesela hamama götürdüm bir seferinde …
Fenerbahçe maçına götürdüm …
Bir konuğumu Bodrum’a götürdüm, evimde ağırladım…
İlk zamanlarda gelen her konuğa Atatürk’ü görüp görmediklerini sorardım . Atatürk’le yemek yeme şerefine nail olmuş bir konuğumu dinlerken mesut olmuştum iyi ki bu işi yapmışım demiştim, hala düşününce tüylerim diken diken oluyor …
Pınar Pişkin: Seni Buket Bakım Evi’nin misafirleri ile birlikte şarkı söylerken, dans ederken görmek sanki dokunaklı bir filmin sahnelerine bakmak gibi geliyor bana, peki sen ana aktör olarak bu sahnelerin içindeyken hangi duyguları taşıyorsun, neler hissediyor, neler yaşıyorsun?
Suat Öztürk: Bu işi yaparken sanki bir oyuncu gibi hissediyorum. Bazen şarkıcı, bazen köçek… İnsanların gözünde o ışıltıyı görmek gibisi yok. Geçmişte kısa da olsa bir oyunculuk tecrübem olmuştu, hayata eğlenceli bakmak gerekiyor aslında…
Pınar Pişkin:Sanatla buluşmanın yaşı var mı? Sanat Buket Bakım Evindeki misafirlerin yaşamlarına nasıl bir anlam katıyor?
Suat Öztürk: Bence yok çünkü 85 yaş ortalamasıyla hala resim yapabiliyorlar. Hatta sergisini bile yaptık bu senenin başında 8 profesyonel ressam ile 8 konuğum beraber eserler üretti ve şahane bir açılışla iletişimini de yaptık. Eserlerini panoda sergilenirken gördükleri anı senin de görmeni isterdim…
Pınar Pişkin: Burada sanatla iç içe bir yönetim modeli görüyorum, geliştirdiğin bu sanatla iç içe yaşlı bakım modelinin diğer huzurevleri için de bir örnek oluşturduğunu söylemek mümkün, ilham alıyorlar mı? Yakın ya da uzun vadede bu modeli başka şehirlerde veya ülkelerde yaygınlaştırma gibi bir hedefin olabilir mi?
Suat Öztürk: 3 şube ile hizmet veriyorum. Bu galeri etkinlikleri Kozyatağı şubesinde oluyor. Ama diğer şubelerde de plak dinletileri sinema etkinlikleri yapıyorum.
Amacım işe başlarken toplumdaki yaşlı bakım merkezlerine bakışı değiştirmekti ve bunu bugün başardığıma inanıyorum. Benzer işler yapanlar var mı inanın takip etmiyorum, resim sergisi bazında olmadığını düşünüyorum hatta dünyada bunun ilk olduğunu bile söyleyebilirim. Umarım bu yolda diğer kurumlar bizi izler.
Başka şehri bırak karşı yakada bile düşünmem zira işinin başında olmak gerekiyor özellikle konu hizmet sektörü ise birebir başında olmak zorundasın. Çok fazla teklifler geliyor ancak penetre olmak (yayılmak) kaliteyi düşürüyor.
Pınar Pişkin: Benim huzurevine bakış açımı değiştirdin, önyargılarımı fark ettirdin. Bu modelin Türkiye’deki yaşlı bakım anlayışına nasıl bir katkı sağladığını düşünüyorsun? Misafirlerin ve onların yakınları, aileleri nezdinde nasıl geri dönüşler oluyor, sıklıkla duyduğun yargılar ya da kalıplar hangileri anlatır mısın?
Suat Öztürk: Bunu başardığım için çok mutlu oldum. Bir yaşlıyı yaşlı bakım merkezine yatırma süreci ailesi için çok sıkıntılı bir karar verme süreci oluyor. Bunu bildiğim için bina girişinden itibaren insanı rahatlatan “doğru yerdeyiz ve doğru karar veriyoruz” düşüncesini hissettiren şeyler yapıyorum. Girişte çalan müzikten ikramlara varana kadar her şey bir planlama dahilinde yapılıyor. İlk 20 dakika mesela Bakım üzerine hiç konuşmam. Ortamda bulunan argümanlar sayesinde bunu yaparım. Antika bir dolap, klasik bir TV ünitesi ya da mineli yüz yıllık bir soba konuyu hemen başka tarafa çeker. Misal çok uzun yıllar Kozyatağı bahçe girişinde içi çiçek dolu bir at arabası vardı, Şaşırırsın…
Pınar Pişkin: 2025 Suat Öztürk için nasıl bir yıldı, Bodrum günlerin nasıldı, hem iş adamı hem de sanat camiasının içinden biri olarak yıl değerlendirmeni Bodrumania için paylaşır mısın?
Suat Öztürk: İnan her geçen sene daha da zorlaşıyor. Hizmet sektöründe insan gücüyle çalışmak ülke şartlarında bir hayli zorlaştı. Personel bulmak da mevcudu korumak da zor artık. Ancak yılların tecrübesiyle şimdilik üstesinden gelebiliyorum. Bodrum’u sıcak yazda (Temmuz- Ağustos) tercih etmiyorum. Mayıs- Ekim ayları harika ancak kış aylarında da gitmeye başladım mükemmel oluyor. Sanata dair çok da gelişme oluyor bu sene onları da deneyimledim. Bodrum’da sanat üzerine kalıcı şeyler yapılabilir. Zaman gösterecek her şeyi…
Pınar Pişkin: Harika bir söyleşi oldu, zamanın için ve şeffaf yanıtların için teşekkür ederim. Yaşlanmayı sevmeyi öğreten Suat Öztürk’ü tanıdık, hayata renkli bakışına tanık olduk.
Yaşlılarınız olmasa da Buket Bakım Evi’ni ziyaret edin, galerideki sergiyi gezin, başlayan sohbetin nereye uzanacağını uğramadan bilemezsiniz. Yaşlılarınız varsa da şanslılar Bukette emin ellerdeler.
